өчигдөр лолита авч уншсан. Таалагджийна. уншихаар гижиг хүргээд амьсгалахад барьц алдаад л лол.. заза нэг иймэрхүү битүү бүгчим хөшгөө татсан ганцаардалдаа нэг ийм ном оруулсан шээээээээг.. хэзээ би ийм байлаа. Хэзэээ... Хэзээ би өөрийгөө цоожлоод ингэж байж чаддаг байлаа даа. Урд нь өөрийгөө олсон гэж боддог би түр зуурынх л байж. Одоогийн байдал ммаань түрхэн зуурынх гэхдээ бас л миний мөн чанар. Хүн ер түрхэн зуурын энэ олон угалзууд дунд дандаа л мушгирч дандаа л өөрийгөө олж байх ёстой юму. Хамгийн сонин нь түр зуурын зогсолт бүрт/эсвэл эхлэл бүрт/ өөртөө өгөх өөрийгөө ойлгох дүгнэлт гарч ирдэг. Дүгнэлт 4: Одоогийн мартин зүгээр толгой нь эргэсэн мангар амьтан. Өөрийнхөө ухаан бодолдоо эргэлдсэн. ахин ахин өөрийгөө давтан өглөөгөөс орой хүртлэх хоногууд нэг л янзаар хөглөр